فلق

واقعه غدیر، در جاده های رنگی تاریخ همچنان جاری است و هر ساله تکرار آن، همسفر جانهای پر عطش. هنوز جای پای ابرهایی که از برکه خم گذشتند، درخشان است و صدای قلب تاریخ را می توان شنید. اکنون خورشیدی مهربان، در قلب زمین، برهوتی عطشناک، بر بلندای خم ایستاده است و تنها بارش باران سکوت، خنکای خم است و این ندا چنین طنین انداز می شود: «ماه آخرین را انکار نمی توانید، کدامین تن را ادعای رسالتی است؟ کدامین تن از شما پیراهن سبز در مشت دارد که گفتن نمی تواند» ....و آنگاه دستان امین و پاسدار خورشید همسو شده و اینچنین جاودانه می ماند:
...من کنت مولاه فهذا علی مولاه...

میان آفتابی و خورشید جدایی نیست، میان یک و دو، تا دوازده هم جدایی نیست، آخرینشان دست امیدی است. اینک خورشید سبز ولایت چون نگینی می درخشد. امروز همه در شادی، یک حیات دست می افشانند. آغازی گرم و روز محو غبار گمراه کننده؛ امروز روئیدن آفتاب و طمع پرلذت ریاست طلبان که در بستر وسیع ذهنی بی رنگ، به ننگ هزار ساله را یدک می کشند. هجوم نقشه شومی با خنده زشت رویی در پیش رو است. چشمانی به گودی تاریکی چاه عمیق و سرخی آتش جهنم... صدای قدم هایی که در حسادت جان می گیرد و هم آغوشی خفاشان بر جولان در صحنه تاریخ آندم که زمان درنگ کرد، شیارهای تازیانه قوی بود که فرو نمی نشست در سینه شکسته و پر درد کوثر و کم کم برکه به فراموشی سپرده می شد و حیدر در خلوت جمعی قدم می نهاد که اگر درخت ها حرکت می کردند، قلب خاک ستمگر را می شکافتند و بذر سبز می نشاندند... اما خصم، ماهی های قرمز را به سالهای بی آبی سوق داد.
و ای تنها!.... که چه خاموش از جرعه اقیانوس نوشاندی و از آب گذشتی ... ای بزرگ .... نام تو .... تنهایت هستی می درخشد غدیر نه یک روز که یک تاریخ است. پیام غدیر، نه یک کلام که یک فرهنگ است، مخاطبان غدیر نه تنها حاضران مجلس سال دهم که تمام انسانها هستند. غدیر مشعلی است که در گذشته روشن شد تا مردم هر زمان در حال آن را به دست گیرند و راه آینده خود را بهتر ببینند. سخن غدیر «دیروز» گفته شد تا ما امروز آن را باز گوییم و راه فردا را از آن بجوییم.
زلال غدیر از برکه «خم» در وادی «حجفه» جاری شد تا در هر کوی و برزن، در اتاق تاریخ، تشنگان حقیقت را سیراب کند. از آن نبرکه جاودانه اقیانوسها جوشیدن گرفت که تا قیام قیامت، عطش زدگان، کویر خشک جهالت را به زلال هدایت می رساند و ابلاغ پیام غدیر در رأس «امر به معروف» جای دارد.
و چه نیکو پیامی دارد غدیر